Nhìn Ra Bốn Phương : THÔNG ĐIỆP CỦA COVID 19

Tôi đã suy nghĩ nhiều mấy hôm nay.
Cố gắng để tìm ra một ý nghĩa.
Bởi phải có một cái gì hợp lý
Trong hoàn cảnh rất vô lý chúng ta
Hiện đang bị bắt buộc phải trải qua.
Tôi tưởng tượng Corona biết nói
Và những gì nó muốn diễn tả với
Chúng ta qua hình thái một lá thư
Nếu nó có khả năng như chúng ta.
Và sau đây là lá thư tôi nghĩ
Con virus sẽ viết, những lời nhắn nhủ:

<!> “Chào các bạn, tôi xin tự giãi bầy.

Tôi chính là Covid 19 đây.
Hay Corona, chắc tên này không lạ
Với các bạn. Tôi xin lỗi, vì đã
Xuất hiện một cách vội vã, bất ngờ,
Không báo trước là dưới hình thức nào
Và với mãnh lực nào tôi sẽ đến.
Các bạn sẽ hỏi: Sao tôi xuất hiện?
Vâng. Tôi xin thưa tôi đến là vì
Tôi đã quá sức mệt mỏi khi mà
Cứ mãi chứng kiến những gì các bạn
Đã, đang làm: Đả kích nhau tán loạn,
Thay vì giúp đỡ, tôn trọng lẫn nhau.
Tôi đã quá mệt mỏi khi thấy địa cầu
Bị hủy hoại dưới bàn tay các bạn.
Ngôn từ đối đáp các bạn sử dụng
Đã khiến cho tôi ngán ngẩm vô cùng.
Tôi hết sức mỏi mệt vì bạo cuồng
Vì sự lạm dụng, chiến tranh, xung đột
Và vì những định kiến, sự chấp nhất.
Tôi mỏi mệt vì thái độ giả nhân,
Lòng ích kỷ và tâm tính ghét ghen.
Tôi bất mãn vì thời gian ít ỏi
Bạn dành cho mình và cho con cái,
Sự thiếu lưu tâm đối với gia đình.
Tôi chán ngán sự hời hợt, dửng dưng,
Tôi bực bội vì bạn dành tâm trí
Cho những thứ tầm thường, không đáng kể,
Thay vì cho những thứ đáng quan tâm.
Tôi ngán ngẩm vì bạn luôn cố tìm
Những y phục hợp thời trang, đẹp đẽ,
Những chiếc điện thoại đi động mới mẻ,
Những chiếc xe lộng lẫy, để khoe khoang.
Tôi chán ngấy những lừa lọc, dối gian.
Những hà tiện trong thời gian giao tiếp.
Tôi mệt vì những liên tục hối tiếc
Mà bạn than, nhưng lại nhất định không
Làm cái gì để mà hòng thay đổi
Cuộc sống bạn cho đúng đường, đúng lối.
Tôi ngán ngẩm những cãi cọ vẩn vơ,
Những ẩu đả vì nguyên do ngù ngờ
Tôi mỏi mệt vì những nhà lãnh đạo
Dành thế, tranh quyền trong vòng điên đảo.
Tôi chán ngán thấy bao kẻ điên cuồng,
Chửi bới, chém giết nhau vì trận banh.
Tôi biết thế. Tôi sẽ làm bạn khổ.
Và khổ lắm lắm nữa, rất có thể.
Nhưng chuyện đó không đáng kể với tôi.
Vì tôi là một con virus, bạn ơi!
Bài học này làm mất đi sinh mạng.
Nhưng tôi muốn bạn hiểu thật đích đáng
Một lần và mãi mãi, bạn phải mau
Thay đổi phương cách sống, ngõ hầu
Còn hy vọng một tương lai tốt đẹp.
Rất giản dị, tôi gửi bạn thông điệp,
Cho thấy khả năng hạn hẹp, nhỏ nhoi,
Của cái xã hội bạn sống, bạn ơi.
Để mong bạn có cơ may loại bỏ.
Tôi muốn làm ngưng đọng hết mọi thứ
Để bạn hiểu là chỉ có một điều
Thật quan trọng là tất cả bao nhiêu
Năng lực bạn kể từ nay sắp tới
Bạn phải dành cho một điều đáng nói
Là đời sống, chỉ giản dị thế thôi.
Đời sống bạn, con cái bạn, những gì
Cần bảo vệ, nâng niu, và chia sẻ.
Tôi đã muốn họ phải chịu đơn lẻ,
Và cách ly với tất cả gia đình
Ông bà, cha mẹ, các cháu, các con...
Càng cách xa nhiều, thì càng hiệu quả.
Như thế cốt để mà bạn sẽ hiểu
Sự quan trọng của một vòng tay ôm,
Một sự tiếp cận giữa những người thân,
Một cái xiết tay ân cần nồng nhiệt,
Một bữa ăn tối bạn bè thân thiết,
Một buổi cùng đi dạo mát thảnh thơi,
Một bữa cơm bất chợt đâu đó thôi,
Hay cuộc chạy ờ vườn chơi công cộng.
Từ những sự việc này, thì tự động
Mọi thứ khác sẽ nhanh chóng thành hình.
Xin hãy nhớ, các bạn ơi, thật tình,
Các bạn giống nhau từ hình tới bóng.
Các bạn thấy đó, tôi đã minh chứng
Là khoảng cách thật chẳng có nghĩa gì.
Tôi vượt hàng hàng cây số đường xa
Trong chớp mắt, không ai kịp nhận thức
Tôi chỉ đến đây trong vài giây phút
Nhưng cái cảm nhận thân mật, yêu thương,
Gần gũi và tương tác sẽ trường tồn
Mãi mãi trong đáy tâm hồn các bạn.
Hãy sống một cuộc sống thật đơn giản.
Hãy bước đi, hít thở. Bạn đừng quên
Làm điều tốt, và luôn có lòng nhân,
Vì điều tốt và lòng nhân sẽ mãi
Đem lại cho bạn rất nhiều lời, lãi.
Hãy trân quý, hoà hợp với thiên nhiên.
Làm những gì bạn yêu thích từ tâm,
Những gì làm bạn hài lòng, bạn nhé.
Hãy tự tạo lấy những tình huống để
Bạn không phải lệ thuộc một thứ gì.
Khi bạn thực hiện được những điều ni.
Tôi sẽ ra đi. Nhưng xin nhắc bạn
Đừng chỉ làm người tốt trong giai đoạn
Có mặt tôi ở đây, bạn nhớ cho.
Thôi, xin tạm biệt bạn,

CORONA.COVID 19

MÙI QUÝ BỒNG
(phóng tác)
04/12/2020
Covid 19 vẫn tiếp tục hoành hành. Bài sau đây do một người Tây Ban Nha phổ biến. Một người bạn Puerto Rico của tôi, bà GS Maria Milagros Lizardi, sao chép lại, và sửa vài chỗ cho hợp với tiếng Tây Ban Nha Châu Mỹ La Tinh. Tôi đã phóng tác, và đăng lên mạng tháng Tư năm ngoái. Thấy tình hình vẫn không thay đổi , mà còn tồi tệ hơn, tôi đăng lại, bạn nào chưa đọc, xin mời đọc cho biết.

UN MENSAJE DEL VIRUS COVID 19

“He reflexionado mucho en estos días , intentando encontrarle un sentido . Porque algún sentido debe haber en esta absurda situación que nos hemos visto obligados a vivir. He imaginado que el virus pudiera hablar y he imaginado aquello que diría a través de una carta si pudiera hacerlo. Y estas son las palabras que he podido plasmar sobre una hoja de papel. “
“ Hola, soy el covid19, muchos de ustedes me conocen como coronavirus y sí soy yo. Perdonen el poco pre aviso, pero no les pude avisar cuando llegaría, o de que forma o con que fuerza me presentaría ante ustedes. ¿ Por qué estoy aquí? Bien. Digamos que estoy aquí porque estaba cansado de ver cómo se agredían en vez de ayudarse. Estaba cansado de verlos continuamente destruir con sus manos, estaba cansado de verlos como destruían el planeta. Estaba cansado de ver como se hablan unos a otros. Estaba cansado de abusos, de su violencia, de las guerras, de sus conflictos interpersonales y de sus prejuicios.
Estaba cansado de su envidia social, de su hipocresía y de su egoísmo. Estaba cansado del poco tiempo que dedicaban a ustedes mismos y a sus familias. Estaba cansado de la poca atención que dedicaban a sus hijos. Estaba cansado de su superficialidad. Estaba cansado de la importancia que a menudo le daban a las cosas superficiales a costa de aquellas realmente esenciales. Estaba cansado de su continua y obsesiva búsqueda del vestido más bonito o del último modelo de smartphone, o del coche más bonito, solo por parecer realizados.
Estaba cansado de sus traiciones, de su desinformación. Cansado del poco tiempo que dedicaban a comunicarse entre ustedes. Estaba cansadísimo de sus continuas lamentaciones, cuando no hace absolutamente nada para mejorar sus vidas.
Estaba cansado de verlos discutir y pelearse por motivos banales. Estaba cansado de las continuas luchas de los líderes que los gobiernan. Estaba cansado de ver gente que se insulta y se mata por un partido de fútbol. Lo sé. seré duro con ustedes, puede ser que demasiado.Pero no tengo consideración por nadie. Soy un virus.
Mi lección costará vidas, pero quiero que entiendan de una vez y por todas que tienen que cambiar el rumbo por su bien.El mensaje que les quiero enviar es simple: he querido evidenciar todos los límites de la sociedad en que viven , para que puedan eliminarlos. He querido pararlo todo para que entiendan que la única cosa importante a la que le tienen que dedicar todas sus energías de ahora en adelante, es simplemente una: la vida. La vida de ustedes y de sus hijos y aquello que sea totalmente necesario para protegerla, mimarla y compartirla. Los he querido lo más recluidos y aislados posible; lejos de sus padres, de sus abuelos, de sus hijos y nietos. Esto para que entiendan cuán importante es un abrazo. el contacto humano. un estrechamiento de manos, una cena entre amigos, un paseo, una cena en algún lugar, o correr por el parque al aire libre. Desde estos gestos ha de tomarse todo. Son todos iguales , no hagan distinción entre ustedes.
Yo he demostrado que las distancias no existen. He recorrido kilómetros en muy poco tiempo, sin que se hayan dado cuenta. Yo estoy aquí de paso pero este sentido de proximidad y colaboración que he creado entre ustedes en poquitisimo tiempo, tiene que durar por siempre.
Vivan sus vidas lo más sencillamente posible; caminen, respiren, hagan el bien. Porque el bien volverá a ustedes siempre con intereses. Disfruten de la naturaleza. Hagan aquello que les guste y satisfaga. Creen las condiciones para no depender de nada.
Cuando lo celebren, yo me habré ido. Pero recuerden: no intenten ser buenas personas solamente en mi presencia. Adiós.

Nhìn Ra Bốn Phương

Nhìn Ra Bốn Phương

Thứ Năm, 4 tháng 2, 2021

THÔNG ĐIỆP CỦA COVID 19 - Thơ phóng tác MÙI QUÝ BỒNG

Không có nhận xét nào:

Đăng nhận xét